Waxpalmen en koffieplantage Gerard jarig 11-3-17
Blijf op de hoogte en volg Therese
11 Maart 2017 | Colombia, Armenia
Natuurlijk lopen we met de verhalen achter maar dat heeft verschillende redenen. Als we hele dag gebust of op pad zijn geweest komen wij er niet aan toe omdat we té moe zijn en vaak is internet bar slecht.
Bij elk verhaal hebben we een redelijk aantal foto's geüpload maar er komen maar een paar erop te staan. Sorry.
Na het ontbijt hebben we ongeveer anderhalf uur gereden naar Salento dat op 1800 meter hoogte ligt. Daar stapten we in 3 jeeps die ons 10 km verder brachten naar Valle de Cocora dat op 2400 m hoogte ligt.
We zouden met gids Carlos omhoog klimmen om de waxpalmen en het gebied van bovenaf te bekijken. Het was zwaar maar de moeite waard.
Deze waxpalmen komen alleen in dit gebied voor. Ze kunnen 60 tot 70 meter hoog worden en hebben een heel klein wortelgestel. Ze kunnen wel 150 tot 200 jaar oud worden en groeien ongeveer 7 cm per jaar. Een bedreiging voor deze palmen zijn de bromelia's die zich hechten aan deze palmen (epifyten) doordat als zij nat worden wel 90 kg zwaar kunnen worden, met als gevolg dat deze palmen bij een behoorlijke wind omvallen.
Vroeger werden deze palmen gebruikt voor de produktie van het maken van kaarsen.Tegenwoordig niet meer omdat daarvoor parafine gebruikt wordt. Onder deze palmen werden er vaak mensen begraven omdat ze van mening waren dat de overledenen vlak bij de hemel kwamen. Maar als een palm omviel dan kwamen de botten tevoorschijn en die werden weer door de roofvogels meegenomen.
Het gebied maakte op ons grote indruk. Er zijn in dit gebied ook grote miereneters van wel 1.80 meter en 150 kilo zwaar en poema's voor.
We liepen tot 2800 meter en hadden daar een prachtig uitzicht over het park.
De gids nam een ander pad terug dat erg gevaarlijk was. Verschillende keren moesten we onder prikkeldraad doorkruipen, bijna loodrecht naar beneden lopen en langs een diep dal links van ons met een smal paadje vol boomwortels.
Gelukkig hielp de tweede gids mij er doorheen en Gerard werd geholpen door onze eigen gids. Hij was zo bang (hoogtevrees) dat alles blokkeerde en hij op zijn billen verder ging. Was een hachelijke afdaling en niet voor herhaling vatbaar.
Eenmaal terug in het dorp hebben we heerlijke koffie gedronken en wat souveniers gekocht. Gerard ging foto's maken en speelde gitaar met 2 oude mannen, die op aanwijzing van een medereisgenote een verjaardagslied voor hem zongen en speelden. Helaas kunnen wij de video's niet plaatsen. Ook heb ik weer een arepa con cueso gescoord en heb anderen ook laten proeven. De dag ervoor had Gerard een grote meloen gekocht en uitgedeeld en hij was overheerlijk. Al het fruit is hier heerlijk zoet en zongerijpt.
In de middag zijn we naar een koffieplantage geweest. Daar kregen we een echt colombiaanse maaltijd op emaille borden en schaaltjes. Tamarindesiroop in een kommetje. Deze maaltijden kregen de arbeiders en bestond uit bruine bonen, rijst, worst, spek, banaan en maisbrood.
Na de maaltijd kregen we een rondleiding over de plantage van een gids die het hele proces van begin tot eind uitlegde. De kwaliteit van de colombiaanse koffie is veel beter dan bijvoorbeeld de koffie van de brazilianen omdat zij alleen maar de rode bonen gebruiken. de brazilianen alle kleuren en dat is groen, geel, oranje en rood. De koffie wordt met de hand geplukt na ongeveer 20 dagen. De koffieplanten blijven 20 jaar op de plantage staan en worden dan gerooid en zijn hebben na ongeveer anderhalf jaar hun eerste oogst. De nederlanders zijn de grootste verbruikers van koffie in de wereld.
Na afloop kregen we eerst een echte colombiaanse koffie en daarna moesten we ons verkleden in de klederdracht van colombia in die tijd. Er werd een toneelstukje opgevoerd (Gerard was het slachtoffer) en gedanst.
Toen in de stromende regen terug naar bus en hotel.
Om 19.00 uur zou Harold een belangrijke mededeling doen en we moesten allemaal om die tijd in het restaurant zijn en samen eten.
Gerard werd door hem gefeliciteerd en hij kreeg een taart (had ik samen met Harold geregeld). Iedereen begon te zingen, Gerard trakteerde op het eerste rondje en we hebben een gezellige avond gehad.
Bij elk verhaal hebben we een redelijk aantal foto's geüpload maar er komen maar een paar erop te staan. Sorry.
Na het ontbijt hebben we ongeveer anderhalf uur gereden naar Salento dat op 1800 meter hoogte ligt. Daar stapten we in 3 jeeps die ons 10 km verder brachten naar Valle de Cocora dat op 2400 m hoogte ligt.
We zouden met gids Carlos omhoog klimmen om de waxpalmen en het gebied van bovenaf te bekijken. Het was zwaar maar de moeite waard.
Deze waxpalmen komen alleen in dit gebied voor. Ze kunnen 60 tot 70 meter hoog worden en hebben een heel klein wortelgestel. Ze kunnen wel 150 tot 200 jaar oud worden en groeien ongeveer 7 cm per jaar. Een bedreiging voor deze palmen zijn de bromelia's die zich hechten aan deze palmen (epifyten) doordat als zij nat worden wel 90 kg zwaar kunnen worden, met als gevolg dat deze palmen bij een behoorlijke wind omvallen.
Vroeger werden deze palmen gebruikt voor de produktie van het maken van kaarsen.Tegenwoordig niet meer omdat daarvoor parafine gebruikt wordt. Onder deze palmen werden er vaak mensen begraven omdat ze van mening waren dat de overledenen vlak bij de hemel kwamen. Maar als een palm omviel dan kwamen de botten tevoorschijn en die werden weer door de roofvogels meegenomen.
Het gebied maakte op ons grote indruk. Er zijn in dit gebied ook grote miereneters van wel 1.80 meter en 150 kilo zwaar en poema's voor.
We liepen tot 2800 meter en hadden daar een prachtig uitzicht over het park.
De gids nam een ander pad terug dat erg gevaarlijk was. Verschillende keren moesten we onder prikkeldraad doorkruipen, bijna loodrecht naar beneden lopen en langs een diep dal links van ons met een smal paadje vol boomwortels.
Gelukkig hielp de tweede gids mij er doorheen en Gerard werd geholpen door onze eigen gids. Hij was zo bang (hoogtevrees) dat alles blokkeerde en hij op zijn billen verder ging. Was een hachelijke afdaling en niet voor herhaling vatbaar.
Eenmaal terug in het dorp hebben we heerlijke koffie gedronken en wat souveniers gekocht. Gerard ging foto's maken en speelde gitaar met 2 oude mannen, die op aanwijzing van een medereisgenote een verjaardagslied voor hem zongen en speelden. Helaas kunnen wij de video's niet plaatsen. Ook heb ik weer een arepa con cueso gescoord en heb anderen ook laten proeven. De dag ervoor had Gerard een grote meloen gekocht en uitgedeeld en hij was overheerlijk. Al het fruit is hier heerlijk zoet en zongerijpt.
In de middag zijn we naar een koffieplantage geweest. Daar kregen we een echt colombiaanse maaltijd op emaille borden en schaaltjes. Tamarindesiroop in een kommetje. Deze maaltijden kregen de arbeiders en bestond uit bruine bonen, rijst, worst, spek, banaan en maisbrood.
Na de maaltijd kregen we een rondleiding over de plantage van een gids die het hele proces van begin tot eind uitlegde. De kwaliteit van de colombiaanse koffie is veel beter dan bijvoorbeeld de koffie van de brazilianen omdat zij alleen maar de rode bonen gebruiken. de brazilianen alle kleuren en dat is groen, geel, oranje en rood. De koffie wordt met de hand geplukt na ongeveer 20 dagen. De koffieplanten blijven 20 jaar op de plantage staan en worden dan gerooid en zijn hebben na ongeveer anderhalf jaar hun eerste oogst. De nederlanders zijn de grootste verbruikers van koffie in de wereld.
Na afloop kregen we eerst een echte colombiaanse koffie en daarna moesten we ons verkleden in de klederdracht van colombia in die tijd. Er werd een toneelstukje opgevoerd (Gerard was het slachtoffer) en gedanst.
Toen in de stromende regen terug naar bus en hotel.
Om 19.00 uur zou Harold een belangrijke mededeling doen en we moesten allemaal om die tijd in het restaurant zijn en samen eten.
Gerard werd door hem gefeliciteerd en hij kreeg een taart (had ik samen met Harold geregeld). Iedereen begon te zingen, Gerard trakteerde op het eerste rondje en we hebben een gezellige avond gehad.
-
13 Maart 2017 - 07:09
Henny:
het valt me op, dat de straten zo schoon zijn. En de huizen zo fris in frisse kleuren.
Hopelijk kunnen de mensen er goed leven zonder bang te zijn, nu er vrede getekend is met de rebellen. -
13 Maart 2017 - 07:46
Monique Verschuuren:
Wat een mooie verhalen en wat luisteren jullie goed naar de gids! Wel eng hoor, die afdaling. Veel plezier nog. -
13 Maart 2017 - 07:48
Tasha:
Mooie kiekjes weer. Ik geniet van jullie verhalen en foto's . Op naar Medellin :D -
13 Maart 2017 - 08:53
Lineke:
Wat een reis zeg! Lieve Gerard ik weet wat je gevoeld hebt op dat steile pad naar beneden! Maar dubbel knap van je dat je dan toch zoiets doet. Geniet lekker met zijn tweeën! -
13 Maart 2017 - 13:12
Monique:
Ik vind het eigenlijk wel onverantwoordelijk om "die oudjes" (geintjuh) zo'n gevaarlijk pad te laten lopen. Ik zou het in mijn broek doen maar Geer toppie dat je hebt doorgezet. Ik dacht eerst die gidsen wilde van jullie af maar later las ik dat jullie toch zijn geholpen door ze!!!
De rest van de dag maakte het weer goed. Leuk dat er een taart was voor jouw verjaardag.
Luitjes, doe voorzichtig verder.
Groetjesssssss -
13 Maart 2017 - 14:08
Therese Verschuuren:
Ja Henny, de straten zijn schoon, geen papier, flesjes of peuken op de grond. Dat zou je hier niet verwachten he?
In de sloppenwijken is het wat anders.
Wij hoorden dat 45% onder de armoedegrens leeft.
De mensen zijn heel vriendelijk maar zoals overal wordt ons steeds geadviseerd goed op je spullen te letten want in elk land heb je rotte appels.
-
13 Maart 2017 - 18:16
Ans:
Wat een geweldig verhaal weer !!!!!!!!!!I(k zou een een beroerte krijgen !Petje af hoor swaatje en schonesissie !! En lief voor je verjaardag een taart !!
Nou moppies geniet ze nog liefs en groetjes van Ans en JP -
13 Maart 2017 - 18:24
Ans:
Ben in ieder geval blij dat onze palmen niet zo groot worden ha ha !!!!!!!!!
Was ik even vergeten te vertellen x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
